ნახარშის დალევიდან გავიდა დრო

წარმოიდგინეთ ხართ თქვენს სახლში, ჭურჭელს რეცხავთ, საწოლს ასწორებთ ან თუნდაც ფსამთ და უცბათ არ იცით საიდან დავუშვათ თქვენს ტვალეტში შემოდის ვიღაც, ყოველთვის კეტავთ ხოლმე ამ დროს ტვალეტის კარს მაგრამ ვერ იხსენებთ დაკეტეთ თუ არა ამჯერად, უსვამთ საკუთარ თავს კითხვას თუ როგორ შემოვიდა ვიღაც თქვენს ტვალეტში მოფსმის დროს და თან ისიც გახსენდებათ რომ ყოველთვის როცა ტვალეტში შედიხართ კეტავთ ხოლმე კარს. აქ რაღაც ისე ვერ არის უნდა იყოს ამ ყველაფრის მიზეზი მაგრამ ის ვიღაც დროს აღარ გიტოვებთ, ხელს გკიდებთ ისე რომ მოფსმაც კი არ გაქვთ დამთავრებული და მიჰყავხართ თქვენი სახლიდან გარეთ, თქვენ გაიარეთ სადარბაზო ჯერ ისევ შარვალ ჩახდილმა, ეს ისე მოულოდნელია რომ ჩვეულებრივ ცხოვრებაში ესეთი რამეები თითქმის არ ხდება, მითუმეტეს თქვენს ცხოვრებაში, კადრები იცვლება და რომ გამოხვედით ხედავთუზარმაზარ რაკეტას, კი გსმენიათ რაღაც უცხოპლანეტელების შესახებ მაგრამ. შემდეგ ფიქრზე არც გადასულხართ რომ უკვე ამ რაკეტაში ზიხართ. ვინ წარმოიდგენდა, ფსამდით და ეხლა უკვე რაკეტაში ზიხართ, რა უცებ შეიძლება შემოტრიალდეს მოვლენები. ამასობაში უკვე ღია კოსმოსში ხართ, ჩაფრინდით მარსზე, გახდით იქაური საზოგადოების სრულფასოვანი წევრი, უკვე მარადისობაა რაც იქ ხართ, უკვე აღარც იცით საიდან დაიწყეთ მოგზაურობა, დედამიწაზე მოგონებებიც კი გაქრა და უცებ მეხის გავარდნასავით გააცნობიერეთ რომ ტვალეტში ზიხართ და ფსამთ უბრალოდ ტვალეტის კარი განზრახ დატოვეთ ღია რომ ეს ყველაფერი მომხდარიყო, ახლა მიხვდით რომ თქვენ დალიეთ ნახარში და წევხართ იმ ადგილას რომელიც განზრაც შეარჩიეთ ამ მოგზაურობისთვის. რამდენმა წელმა გაიარა, რამდენი რამ მოხდა და თქვენ ახლა აქ ხართ და ის ვინც ამ წლების განმავლობაში ყოველთვის იყო, ის აქ არის და ის თქვენ ხართ მიუხედავად იმისა რომ თქვენ მარსიანელი გახდით იმოგზაურეთ და გაიარეთ ამხელა დისტანცია, დაგავიწყდათ დედამიწაზე ნაცხოვრი წლები და ის თუ საერთოდ ვინ ხართ როგორც დედამიწელი, როგორც ადამიანი. თქვენ არ ხართ ადამიანი, თქვენ არ ხართ დედამიწელი, არც მარსის მოქალაქე ხართ, თქვენ ახლა უბრალოდ ხართ!