დიდი ავტობუსით მიგვიყვანეს აშრამში სულ რაღაც ქთიათასი ადამიანი, რა თქმა უნდა ამას რამოდენიმე დღე დაჭირდა რომ ხალხი გადაენაწილებინათ ნაწილი საერთო საცხოვრებელში ნაწილი დიდ კარვებში, მიმდინარეობდა ყოველდღიურად ოთხ საათიანი ინტენსიური მედიტაცია, სიდჰების პრაქტიკა. ეს შეკრება მიმდინარეობდა ორი კვირა და ამასობაში გავეცანი ჩემს პარტნიორთან ერთად ინდოეთის კულტურას და ტრადიციებს, მივხვდი რამოდენიმე რამეს, იქ თუ ფული გაქვს შენ მათთვის ხარ ბანკომატივით, ყველა ცდილობს წაგგლიჯოს რამენაირად, საერთო ველია ასეთი რადგან იქ უკიდურესი სიღარიბე და უკუდურესი "სიმდიდრეა". საერთო ჯამში მე შთაბეჭდილება დამრჩა რომ ღარიბი ქვეყანაა მიუხედავად კოლოსალურად დიდი პარლამენტის შენობისა ერთერთ დიდ ქალაქში, მის ეზოს გარეთ კი მათხოვრები და ნაგავსაყრელი, სრული ბუტაფორია და ქაოსი. მაგას თავი დავანებოთ და ინდოეთის მეორე ნაწილი არის სულიერი აშრამები სადაც ხალხი ასე თუ ისე ნორმალურად ცხოვრობს მაგრამ მანდაც არის რამოდენიმე ბაგი, რა საჭმელსაც ყიდულობ ფულით არის საშინლად ცხარე რაც არ არის კარგი აიურვედის მიხედვით და ჩემი გამოცდილებითაც. დიდი ღამურები იქ ბევრია და დაახლოებით კატასავით ჭყავიან მაგრამ უნდა მოისმინო თორემ წარმოდგენას აზრი არ აქვს, არიან ციყვები, წეროს მაგვარი პატარა ფრინველები და კიდევ რაღაც რაღაცეები, ახლა არ მახსენდება. თვითონ მედიტაციების პროცესი იყო ძალიან ინტენსიური და ამ პერიოდში სანამ ამდენი ხალხი ვმედიტირებდით ისრაელმა გამოიყვანა თავისი ჯარები კომფლიქტური რეგიონებიდან, ასევე რუსეთმა და უკრაინამ გაცვალეს მგონი ტყვეები და თვითმფრინავი ჩამოვარდა სადღაც და არცერთი მგზავრი არ დაღუპულა, იქ ინდოელებისგან აფერისტობა და ტყუილი ჩვეულებრივი ამბავია რომ ფული წაგცინცლონ, ეგ თითქმის მაგათი კულტურის ნაწილია უკვე. აეროპორტში მგზავრობა დიდხანს გრძელდებოდა, ფილმსაც კი ვუყურეთ, იქ უფასო კვებაცაა, ცხარე საკვებს გაძლევენ. აეროპორტები უზარმაზარია. საბოლოოდ დავბრუნდით ნიდერლანდებში და იქ დავყავით კიდევ რამოდენიმე დღე.
