მულადჰარა ჩაკრის განკურნება

როდესაც ყველას ეძინა, როდესაც ყველა ისვენებს მოლა ნასრედინს მოუვიდა ასეთი იდეა, მოდი მუსიკის გამოყენებით განვკურნავ ჩემს თავს. მოგეხსენებათ წარსულის ტკივილი, წარუმატებლობა და ყველანაირი ნეგატივი უმრავლესობა ადამიანებში არის ყველაზე დაბალ ჩაკრაში, რადგან ეს ადგილი პასუხს აგებს მიწიერ საკითხებზე, გამრავლება, ბრძოლა, თვითგადარჩენა, ხოლო უარყოფითი და აგრესიული აზრები ხშირად ილექება ამ არეებში. როდესაც ენერგიამ გამოავლინა თავი სამყაროში ყველანაირი სტანდარტი გაქრა, შევამჩნიე რომ არ შემეძლო ყურსასმენების გაკეთება რადგან უბრალოდ ამ მდგომარეობაში ისინი ამებლანდა და ბოლოს უბრალოდ დავიკიდე, და დავწექი საწოლში. აქ დაიწყო რაც დაიწყო, ბევრი რამ მოხდა, უბრალოდ ძნელია დამახსოვრება მაგრამ ზოგი რამ მახსოვს. ჩემი სხეული ცახცახებდა მანამდეც და მერეც და ვგრძნობდი როგორ "გადამეფარა" ენერგეტიკული ბადე, რომ წარმოვიდგინოთ ეს გავდა სუპერ თანამედროვე "უცხოპლანეტელების" დანადგარს რომელიც "მუშაობს" ადამიანის სხეულზე და აჯანსაღებს მას. მახსოვს რომ დამელაპარაკა ნაძვის სული, ვგულისხმობ ყველა იმ სახეობას რომელიც ნაძვის ჯიშისაა, შეიძლება კედარი, და მე დავიწყე პირველადი ჰაერის სუნთქვა, ვგრძნობდი გარეთ და დედამიწაზე ქარების ბერვას და სურნელს ხოლო ნაძვი მასაჩუქრებდა ახალი ჟანგბადით და ვიფიქრე რომ ეს მცენარე მასწავლებელია სხვა მცენარეებთან ერთად, ჩემი სხეული ისე მოდუნდა რომ მთელი ჩემი ცხოვრების დარდი, სიმძიმე და უთანხმოება უბრალოდ გაქრა! ეს იყო აბსოლუტური ნეტარების მდგომარეობა ხოლო სადღაც შიგნიდან ძუძუსთავებიდან წამოვიდა ცრემლები და ვგრძნობდი შინაგანი ორგანოებიდან წამოსული სტრესი ცრემლის სახით როგორ მიედინებოდა თვალებამდე და როგორ ვიტირე. ეს იყო ღრმა მონანიება და უდიდესი საჩუქარი. შემდეგ კი მარჯვენა ხელის მოძრაობის ფონზე ვგრძნობდი სამყაროს ენერგიათა ციკლების ცვალებადობას და ვაბალანსებდი მათ. მე უკვე აღარ ვიყავი ჩაკეტილი სისტემა, გავერთიანდი სამყაროსთან. შემდეგ კი გამახსენდა რომ მე პიროვნება ვარ, ავიღე ყურსასმენები და ჩავრთე ის მუსიკა და ამ მუსიკამ გამაოცა, მეტი და მეტი განკურნება მოდიოდა ჩემთან. ეს მუსიკა გადმოვწერე, ის შევიდა ჩემი მუსიკების შედევრების სიაში.

პ.ს ხო მართლა, დამავიწყდა დამეწერა რომ ეს ყველაფერი მოხდა მინერალებთან და კრისტალებთან ერთად რომელიც ჩემი ბალიშის ქვეშ ელაგა.

ფარმაჰუასკას პირველი გამოცდილება

მახსოვს ღამის თორმეტი საათი იყო, მე მოლოდინით ვიწექი ჩემს საწოლში და ველოდებოდი რაღაცას, რაღაც უცნაურს და მისტიურს. დრო გავიდა და რომელიღაც წამში ვიგრძენი ჩემი თავის ზემოთ ისეთი რამ რასაც არ მოველოდი და დამიჯერეთ როგორც შემდეგ გავარკვიე ვერც ვერასოდეს წარმოიდგენს ადამიანის გონება ასეთ რამეს როდესაც ამ საბედისწერო მომენტამდე მივა.

პირველი ჩემი აზრი იყო, ვინ ხარ?

                                                                                                      ეს სამყარო თვალსა და ხელს შუა გაუჩინარდა და მე ჩავედი ჩემი არსების სიღრმეებში, ეს ერთდროულად შემაძრწუნებელიც იყო და გასაკვირიც. აზრები შემდეგნაირი იყო:

როგორ მალავენ ამას როდესაც ეს პირდაპირ ჩვენ ვართ, ჩვენი სამყარო და ყველაფერი რაც არსებობს ჩვენშია. 

და ყოველი ასეთი მოგზაურობისას შიგნით ვაცნობიერებდი რომ ის ადამიანები რომლებიც ჩემს ირგვლივ არიან, უკლებლივ ყველას ეშინია აქ ყოფნის ისინი გარბიან. ისინი მზად არ არიან ამისთვის ეს იმდენად რეალური იყო რამდენადაც სიკვდილი.

ეს ისეთი მოგზაურობა იყო რომელიც არცერთხელ ჩემი სიცოცხლის განმავლობაში არ განმიცდია და ვერც კი წარმოვიდგენდი რომ ასეთი რამ უბრალოდ მოხდებოდა.

ვხედავდი ერთ ადამიანს და ვაკვირდებოდი მის მოქმედებას და ქცევას, საინტერესო იყო მისი პერსონაჟი, შიგნიდან ვხედავდი მას, ყველა მხრიდან, როგორ უყურებდნენ მას სხვები, რას განიცდიდნენ მის მიმართ, როგორი იყო ის სინამდვილეში. ვხედავდი მის დადებით თვისებებს რა მოსწონდათ მასში სხვებს, მის შინაგან სურვილებსაც კი ვგრძნობდი სასიყვარულო მისწრაფებებს, ვნებებს, ამბიციებს... მის ლტოლვას ამქვეყნიურისაკენ მის გიჟურ ქცევებს და ბოლოს ვნახე მისი ყველაზე ამაღელვებელი მომენტი რომელმაც მე გამაკვირვა და გამაოცა. თითქოს მან გადაუხვია გზიდან, ის აღარ იყო რაც ადრე! გულწრფელად მიკვირდა და გაოცებული ვიყავი!

და აი ასე ნახევარი საათი პირი მქონდა ღია! უბრალოდ იმიტომ რომ მიკვირდა, ძალიან მიკვირდა რომ აღმოვაჩინე ბოლოს რომ ეს პიროვნება მე ვიყავი! 

დავჩერებოდი იატაკზე დანთხეულ მოყავისფრო მასას რომელშიც ჩემი ყველა ზიზღი, უიმედობა დაბალი არსებები იყვნენ. მე მათ დემონები დავარქვი.

შემდეგ კი თუ ვინმეს ეს ფილმი გაქვთ ნანახი ზუსტად ისე ვიგრძენი თავი რობოტი რომ ირთვება და ფეხზე წამოდგომას რომ ცდილობს, მე არ ვიყავი სხეული, მე ვიყავი სული და ვგრძნობდი ჩემს სხეულს ძვლებიანად და ნამდვილად ვიცოდი რომ მე ეს არ ვიყავი.

პ.ს ფარმაჰუასკა არის აიაჰუასკას ანალოგი რომელიც მზადდება იგივე ქიმიური შემადგენლობის შემცველი სხვა ბუნებრივი საშუალებებით, უფრო მეტი ინფორმაცია შეგიძლიათ იხილოთ ვებ სივრცეში.