ცულით დასჯილ ზომბს ახსოვდა წინანდელი ხელების მოძრაობა და უეცარი გაშეშება, მან ბევრი იფიქრა თუ ცოტა დაასკვნა რომ ეს ოშოს აქტიურ მედიტაციას გავდა, ზომბმა დაიწყო სუნთქვა რადგან მიხვდა რომ რაღაც ისე ვეღარ მიმდინარეობდა მოვლენები როგორც ადრე... გადაწყვიტა თვითონ ემოქმედა, სუნთქვამ შემდეგ ლეველზე გადაინაცვლა, თავისით არაფერი მოხდებოდა, მან სუნთქვა განაგრძო მაგრამ მანამდე სხეული ისე გაახურა და ყველა კუნთი გაამოძრავა რომ აღარ შეიძლებოდა კონცენტრაცია ვეღარ ემართა, მოდუნებამ პიკს მიაღწია, ფეხებიდან თბილმა ენერგიამ დაიწყო დინება და სუნთქვა უფრო და უფრო ღრმა ხდებოდა, ის მივიდა მდგომარეობამდე როცა მისი წინაპრები სუნთქავდნენ მასთან ერთად, ზურდიდან სიგრილე ამოდიოდა, ის საფლავში იწვა, ზევით კი სითბო იყო, ის თითქოს მდინარეზე მიცურავდა დაწოლილი, ის სიკვდილისა და სიცოცხლის შეერთების წერტილში იმყოფებოდა, ადრე ნანახი სიზმრები გაერთიანდნენ და მან დაინახა საერთო სურათი, შეიძლება წინა ცხოვრების მოგონებები.
